Olsza

Olsza czarna
Olsza jest gatunkiem rozpowszechnionym w całej Europie. Jej nazwa pochodzi od ciemnej kory, która dawniej służyła do farbowania materiałów na czarno. Olsza jest charakterystyczna dla łęgów
Olsza szara

Olsza nie ma dużych wymagań glebowych. Dobrze ro¶nie na glebach wilgotnych, zwłaszcza nad rzekami i strumieniami. W Polsce jest gatunkiem górskim z rozproszonymi stanowiskami na niżu. Żyje tylko 50-60 lat.

Olsza nie ma dużych wymagań glebowych. Dobrze ro¶nie na glebach wilgotnych, zwłaszcza nad rzekami i strumieniami. W Polsce jest gatunkiem górskim z rozproszonymi stanowiskami na niżu. Żyje tylko 50-60 lat.

Lipa

Lipa drobnolistna
Tilia cordata – łac. tilia „lipa”; łac. cordatus „sercowaty, w kształcie serca” (odniesienie do kształtu li¶ci); nazwa znana od czasów starożytnych.
Rodzina: Lipowate (Tiliaceae)

W starożytnej Grecji lipa była symbolem czysto¶ci, niewinno¶ci i nadziei. Słowianie, gdy byli jeszcze poganami, czcili to drzewo, uważaj±c je za ¶więte. Wierzyli, że chroni przed piorunami i złymi duchami. W medycynie ludowej stosowano kwiaty, li¶cie i korę lipy. Do dzi¶ wywar z kwiatów tego drzewa jest często stosowany przy kaszlu i przeziębieniach.

Drzewo osi±ga wysoko¶ć do 30 m, tworzy okazał±, stożkowat±, zaokr±glon± koronę na prostym pniu. Kora lipy jest szara i popękana, a sercowate li¶cie stosunkowo małe (5-8 cm). Lipa drobnolistna kwitnie w czerwcu. Jej kwiaty s± obupłciowe. A ich intensywny zapach przywabia pszczoły. Jej owoce, zwane orzeszkami, s± okr±głe, gładkie, o cienkich ¶ciankach. Można je z łatwo¶ci± rozkruszyć palcami, czego się nie da zrobić z orzeszkami jej krewniaczki lipy szerokolistnej.

Warto wiedzieć: Drewno lipowe jest miękkie i łatwe w obróbce, nadaje się szczególnie do prac snycerskich i rzeĽbiarskich. Ma bardzo charakterystyczny zapach.

Ciekawostka: Lipę drobnolistn± łatwo odróżnić od lipy szerokolistnej po barwie włosków w k±tach nerwów na spodniej stronie li¶cia. U lipy drobnolistnej włoski s± br±zowawe, a u szerokolistnej maj± kolor biały.

Zapylanie: ro¶lina owadopylna.

Rozsiewanie: anemochoria.

Najgrubsza lipa drobnolistna w Lasach Państwowych

Lipa szerokolistna

Szersza i większa od drobnolistnej ;)

Lipa szerokolistnaTilia platyphyllos – łac. tilia „lipa”; gr. platyphyllos „szerokolistny”, od gr. platys „szeroki” i gr. phyllon „li¶ć”; nazwa znana od czasów starożytnych.
Rodzina: Lipowate (Tiliaceae)

Najczę¶ciej spotykan± lip± we wsiach i przy ko¶ciołach jest lipa szerokolistna; w wielu regionach kształtuje ona krajobraz osad ludzkich. Ze względu na mał± odporno¶ć na zanieczyszczenie ¶rodowiska rzadko występuje w miastach. Prosty pień lipy osi±ga wysoko¶ć do 40 m. Okazała korona jest gęsta i ma regularny kształt.

Li¶cie ułożone s± na pędzie skrętolegle. Maj± kształt sercowaty, a ich brzegi s± ostro piłkowane. Lipa szerokolistna kwitnie wcze¶niej od drobnolistnej. Jej obupłciowe kwiaty zebrane s± po 2-5 w zwisaj±cych kwiatostanach. Owocem lipy jest owłosiony kulisty orzeszek, z 5 wyraĽnymi żebrami. W odróżnieniu od owocu lipy drobnolistnej ma on grube ¶ciany i nie sposób zgnie¶ć go w palcach.

Warto wiedzieć: Lipa jest podstawowym drzewem w pszczelarstwie. Jej nektar, pyłek i spadĽ, zwabiaj± do siebie ogromne ilo¶ci pszczół. Maj± także duże znaczenie w lecznictwie.

Ciekawostka: Lipa jest gatunkiem długowiecznym, dożywa około 500 lat. Jej lekkie i miękkie drewno wykorzystywane jest do wyrobu zabawek, desek kre¶larskich, chodaków; z łyka młodych drzewek wyplatano maty, sznury, koszyki i łapcie.

Zapylanie: ro¶lina owadopylna.

Z lipy powstał ołtarz Wita Stwosza w bazylijce Mariackiej w Krakowie ;)

Sumak octowiec

Wielu z was na pewno nie wie co to za drzewo.Ja też nie wiedziałam.Ale dowiedziałam się od mojej pani z przyrody ;) Niektórzy jeszcze myślą,że to krzew ale to drzewo!A oto sumak octowiec xD
Sumak octowiec-liść

Topola

Topola osika

Topola czarna

Topola biała

Owoce topoli
To biały puch,który potocznie nazywamy watą.Latem opada na ziemię i wygląda jak śnieg :D

Wiąz

Wiąz
Wiąz szypułkowy
Wiąz polny
Wiąz górski
Mam nadzieję,że pomogłam ;)

Klon polny

Klon polny
W Polsce niezbyt często spotykane są stare osobniki tego gatunku. O objęcie ochroną dorodnych paklonów w rejonie góry Tuł u podnóży Beskidu Śląskiego występował po raz pierwszy już w 1933 r. Kazimierz Simm, profesor w ówczesnej Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie^[4]. Warto odnotować, że część z wspominanych wówczas osobników jeszcze do dziś cieszy się niezłym zdrowiem. Najstarsze drzewo tego gatunku rośnie w zabytkowym parku przy Muzeum: zespół pałacowo-parkowy w Dobrzycy. Pochodzi ono prawdopodobnie z końca XVII wieku.

Klon srebrzysty

Klon srebrzysty
Klon srebrzysty to jeszcze inna odmiana klonu.Sadzi się ją w parkach i nie tylko.
Klon srebrzysty to drzewo do 40 m wysokości. Korona szeroka, dolne gałęzie zwisające. Kora koloru brązowo szarego na starość łuszczy się podłużnymi, odstającymi płatami. Liście do 14 cm długości, 5-klapowe, głęboko klapowane. Z wierzchu jasnozielone a od spodu srebrzystoszare. Na jesieni przebarwiają się na żółto, rzadziej czerwonawo. Kwiaty czerwonawe rozwijają się bardzo wcześnie - już w marcu. Owoce - skrzydlaki dość dużych rozmiarów (do 5 cm długości). Skrzydełka wygięte sierpowato.

Klon jesionolistny

Klon jesionolistny

 
Często wielopniowe i nisko rozgałęzione drzewo dorastające do 15m. Korona szeroka i duża. Pędy często bardzo brzydkie - powykrzywiane i pokryte naroślami. Konary charakterystycznie zwisające, łamliwe. Pędy często z nalotem woskowym. Liście pierzasto złożone, lekko klapowane. Kwiaty dwupienne, zwisające. Owoce ze skrzydełkami ułożonymi pod kątem ostrym, orzeszki wyraźnie wydłużone.

Występowanie: USA, nad brzegami wód.

Wymagania: Najbardziej tolerancyjny ze wszystkich klonów. Doskonale znosi suszę, ocienienie i duże mrozy. Na słabych glebach żyje jednak znacznie krócej.

Zastosowanie: Stosowany jest jako gatunek pionierski (tolerancyjność, duży opad liści dających próchnicę). Nie nadaje się do obsadzania ulic (łamliwość, brzydkie pnie).

Klon palmowy

Klon palmowy
Wymaga żyznej i stale, umiarkowanie wilgotnej gleby i osłoniętych stanowisk. Liście najlepiej wybarwiają się na słonecznym stanowisku. Nie wymaga przycinania. Niektóre odmiany (np. 'Dissectum Garnet') są wrażliwe na mróz. Uprawiany jest zazwyczaj z sadzonek wyprodukowanych przez szkółki ogrodnicze, samodzielne rozmnażanie jest trudne.Liście klonu palmowego są bardzo ładne.Ten okaz jest rzadki!!!

Klon jawor

Klon jawor-inny gatunek klonu.Jawor rośnie na wyżynach, 500–1500 m n.p.m. Lubi glebę wilgotną i głęboką (szczególnie mady). Razem z bukiem i jodłą stanowi ważny składnik lasów regla dolnego, pospolity w Sudetach, Karpatach, na południu i zachodzie kraju; gdzie indziej sadzony.

Klon pospolity

Klon pospolity-drzewo z gatunku mydleńcowatych.

Pokrój

Drzewo dorastające do 20–30 metrów, posiadające szeroki, okrągły pień o korowinie na starszych okazach, drobno, podłużnie spękanej, rzadko łuszczącej się łuskami. Korona rozłożysta.

Pędy

Młode: oliwkowo-zielone do czerwonawych, pąki brunatnoczerwone, czasem do połowy oliwkowo-zielonkawe. Boczne pączki przylegające do gałązek, okryte 2–3 parami łusek. Blizny po naprzeciwległych liściach stykające się ze sobą.

Liście

Duże, nagie, o długim ogonku, (z którego po przełamaniu wydziela się mleczny sok) 5–7 klapowe, do 15 cm długości. Klapy zatokowo wycinane z dużymi, nielicznymi, ostrymi ząbkami. Liście o nerwacji dłoniastej.

Kwiaty

Dość duże, obupłciowe, z dyskiem miodnikowym, zebrane w baldachogrona. Kielich 5-działkowy, korona zielonkawo-żółtawa, 5-płatkowa, pręcików 8, słupek 1. Kwitnie przed rozwojem liści. Roślina bardzo miododajna.

Owoce

Charakterystyczne, składające się z dwóch skrzydlaków (ulistnionych orzeszków), rozpostartych pod kątem ≥ 120°, rozpadających się po dojrzeniu.

Rozsiewanie

Jeżeli nasiono klonu oderwie się od rośliny zaczyna obracać się wokół swojej osi. Skrzydełko generuje siłę nośną, na zasadzie zbliżonej do wiropłatów, dzięki czemu może opaść bardzo daleko od drzewa (anemochoria).